‘Ik zat net in een overgang waarbij ik een deel van mijn vaste baan wilde gaan opzeggen om voor mezelf te gaan beginnen. Ik wilde meer betrokken zijn bij iedereen die iets maakt. En dan het liefst in de richting van films, documentaires en theater. Ik heb namelijk zelf vroeger geacteerd. Ook ben ik inmiddels al 20 jaar docent en heb ik journalistiek gestudeerd dus het leek me geweldig om het culturele met het educatieve te kunnen combineren. Toen ik de oproep voorbij zag komen om scenario’s te schrijven voor Met Andere Ogen viel alles op zijn plek. Het raakte aan educatie, emancipatie, schrijven maar ik mocht zo ook iets maken en verzinnen.
Toen ik Karin aan de telefoon sprak voelde ik meteen een connectie alsof ik haar al heel lang kende. Ik had meteen zin om met haar te gaan werken. Het gevoel zat direct goed en volgens mij was dat wederzijds want ik kreeg de opdracht.’
Het begint met ervaren
10 jaar geleden ben ik ooit gestart als vrijwilliger bij Critical Mass. Er was een 10daagse uitwisseling voor een Erasmus+ programma samen met een Belgische, Tsjetsjeense en Palestijns- Israëlische partner. We gingen in die 10 dagen verschillende kunstvormen inzetten en daarover leren. Het jaar dat ik voor het eerst meedeed verdiepten we ons in ‘Het theater van de onderdrukten’, een methode van Augusto Boal. Dit is een methode waar je spel en theater inzet om lastige situaties te onderzoeken en uit te beelden. Vervolgens ga je met het publiek in gesprek over de mogelijkheden binnen de situatie met als doel om de situatie te veranderen, maar ook om te kijken wat je kunt doen om te zorgen dat deze situaties niet meer plaatsvinden. Dit is precies wat Critical Mass nu nog steeds doet en wat ik zo mooi vind: ervaringsleer: vanuit een gezamenlijke ervaring reflecteren en zoeken naar alternatieven.
‘Het is alweer een poos geleden maar ik liep een keertje langs het kantoor van Critical Mass en zag allerlei posters over maatschappelijke onderwerpen. Ik was nieuwsgierig en werd enthousiast en dacht: ik klop gewoon aan! We hebben even gekletst en we bleken veel raakvlakken te hebben. Later kreeg ik een berichtje of ik mee wilde werken aan een campagnebeeld voor een nieuw project. En dat hebben we gedaan.
Bij het maken van het campagnebeeld hebben we multiperspectiviteit als uitgangspunt genomen en hebben we daar verschillende onderwerpen aan gekoppeld. Dit zie je bijvoorbeeld rechts van het midden goed terug. Hier zit een poppetje op de grond met verschillende spiegels om zich heen. Dit gaat letterlijk over verschillende perspectieven en over hoe je naar jezelf kijkt en hoe je omgeving naar je kijkt. Hier gaan studenten tijdens Code MBO dan ook mee aan de slag. Ze onderzoeken samen met hun medestudenten hun eigen kijk op de wereld en die van anderen, stappen in andermans schoenen en worden aangespoord om situaties van verschillende kanten te bekijken.
Rechts daarvan zie je een poppetje met twee personen die op de schouders zitten. Dit gaat over beïnvloeding. Hoe beïnvloed jouw omgeving, maar ook bijvoorbeeld de media, jouw kijk op de wereld? Ook hier gaan studenten in Code MBO veel mee aan de slag. Ze leren onderscheid maken tussen meningen en feiten en komen erachter hoe media vaak bepaalt hoe je naar situaties kijkt. Dit doen ze o.a. door hun eigen nieuwsitem samen te stellen.
Verder zie je een poppetje in het midden staan met heel veel verschillende identiteiten ineen. Aan de ene kant kan het een scholier zijn, maar ook een sporter. Het kan een man zijn of een vrouw en alles daartussenin of daarbuiten. Het kan allemaal en die diversiteit wilden we hier dan ook graag aan de studenten meegeven. Tijdens Code MBO wordt er veel aandacht besteed aan het creëren van een veilige basis door elkaars mening en ideeën te respecteren. Zo leren de studenten zichzelf en hun klasgenoten beter kennen.
Tot slot heb ik met het algehele beeld geprobeerd een compositie te maken met verschillende lagen en verschillende mogelijkheden om ernaar te kijken. Ik wil een gevoel oproepen bij de kijker en duidelijk maken dat perspectief niet altijd klopt en het soms onduidelijk kan en mag zijn. Ook komen de planeten telkens terug. Dit gaat echt over andere werelden en het ‘onontdekte’.
En zo zitten er nog veel meer gedachten achter eigenlijk alles in het beeld. Allemaal aansluitend bij het project en thematieken die aansluiten bij de belevingswereld van de studenten.
Wat zie jij?
